555 เค็กวาเลนไทน์ก้อนนี้ ทำให้สาวนักอนุรักษ์ตัวยงของเราคิดได้ไปไกลจริงๆ หุหุหุ

สรุปแล้วมันอร่อยมั๊ยอ่ะแก หน้าตาเค้กน่ากินสุดๆอ่ะ

เสียดายปีนี้ไม่ได้เต๊ะเอีย ตรุษจีนทั้งทีดันอยู่ไกลพ่อแม่ญาติพี่น้องยิ่งนัก..อยากได้ซองแดงๆ (ที่มีตังค์อยู่ข้างใน)จัง...

เปลืองจริงๆ กับการขายของเหมาเข่ง
เสนอหน้าไปทั้งประเทศ ทั้งที่ไม่ได้ขอ
(เขาอ้างว่าเพราะจากอุปทาน[demand]ที่คิดว่ามี)
แต่ถ้าไม่คิดว่ามันเปลือง
แสดงว่า อาหารมันมีเหลือเฟือ แล้วนี่ มหาศาล
แล้วทำไม ยังมีคนขาดอาหารได้อีก
ฤาเพราะโลกมันเอียง?

เอิ๊ก เอิ๊ก ออกแนวการจัดการ lost sales costs มั่กๆ เครื่องมือเอาไปใช้ทางดีก็เกิดผลดี เอาไปใช้ทางร้ายก็เสียหายน่าตกใจ อีกหลายอย่างโดนจัดการแบบเค้กชิ้นนี้ เด็ดสุดๆเห็นจะเป็นที่อยู่ ทั้งการสร้างบ้านจัดสรรใส่ inventory stock ไว้รอคน มีบ้านไว้ตากอากาศซัก 2 หลัง หรือผุดโรงโรมไว้รอนักท่องเที่ยว อยู่บ้านไม่ได้อยู่โรงแรมอยู่โรงแรมไม่ได้อยู่บ้าน น่าตกใจที่โลกเรามีที่ว่างอยุ่เสมอ แต่ก็มีคนไร้ที่อยู่เพิ่มขึ้นเสมอ และป่าก็หายไปอยู่เสมอๆ

หึหึ laissez-faire อะไรกันเนี่ย

เรากำลังนึกถึงเรื่อง logistic
ทางธุรกิจเค้าก็รู้ว่านี่มันเสียเปล่าไปเยอะ เค้าก็จะพยายามหาวิธีลดต้นทุน ทำยังไงให้ความต้องการมาบรรจบกับสินค้าได้พอดิบพอดี ไม่ขาดและไม่เกิน
เป็นศาสตร์ของการบริหารข้อมูลที่ชี้ขาดทุนกำไรได้เลย

เคยได้ยินว่ามีเบเกอรี่โรงแรมที่นึงจัดการกับของที่ใกล้หมดอายุจนเอาออกวางขายไม่ได้ด้วยการยกให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไปกิน
เราชอบไอเดียนี้แหะ อย่างน้อยก็ดีกว่าทิ้งไปเปล่า

ตะก่อนเพลงป.ปลานั้นหายากฮิตออก เดี๋ยวนี้จะยังมีคนจำได้มั้ยน้า ^ ^